Στον αείμνηστο Θάνο Καλαντζή…
Την Κυριακή 22 Μαρτίου κλείνουν έξι ολόκληρα χρόνια χωρίς τον κ.Θάνο… και εάν δεν υπήρχε η παγκόσμια καραντίνα που ζούμε απόψε θα φιλοξενούσαμε την Έλλη Πασπαλά και τον Τάκη Φαραζή, όπως είχαμε κάνει για δύο αξέχαστες βραδιές τον Μάιο του 2013.
Με τον κ.Θάνο Καλαντζή είχα την τύχη να ζήσω πολλές όμορφες στιγμές στα εφτά τελευταία χρόνια της ζωής του, τα οποία ήταν και τα πρώτα εφτά της ζωής της Νέας Διάπλασης. ¨Όχι μόνο εγώ αλλά όλοι οι φίλοι που βάλαμε τα πρώτα χρόνια από ένα λιθαράκι για να γίνει το όνειρό του πραγματικότητα, έχουμε να θυμόμαστε πολλές ευχάριστες στιγμές γεμάτες χιούμορ, ευαισθησία και καλοσύνη!
Μια από τις πιο ξεχωριστές στιγμές ήταν και η παρακάτω…
Την Κυριακή 19 Μαΐου 2013 το μεσημέρι φάγαμε στην βεράντα του σπιτιού μας με την Έλλη και τον Τάκη. Φεύγοντας μου λέει η Έλλη Πασπαλά:
_ Κανόνισες να κάνουμε και σήμερα πρόβα με τον ηχολήπτη πριν την συναυλία;
_ Του το είπα, αλλά επειδή είχε πολύ καλό ήχο και έχει αποθηκεύσει τις ρυθμίσεις στην κονσόλα μου είπε ότι δεν χρειάζεται …της απάντησα.
_ Επειδή θέλουμε να έχουνε και απόψε τέλειο ήχο πες του να είναι στο θέατρο στις 6μμ.
Πράγματι έτσι κι έγινε, ο εξαιρετικός ηχολήπτης Τάσος Κωνσταντίνου, οι δύο καλλιτέχνες, εγώ και ο Άγης ο Αναστασίου στις 6μμ ήμαστε στο θέατρο. Κατά τις 6.15 άρχισε ο Φαραζής το ζέσταμα στο πιάνο και μετά τις σχετικές ρυθμίσεις στην κονσόλα ανεβαίνει και η Έλλη Πασπαλά!!!Άδεια η αίθουσα ο Τάσος στην κονσόλα και εγώ και ο Άγης μοναδικοί θεατές.
Μετά από μια μακρόσυρτη εξεζητημένη εισαγωγή του Φαραζή στο πιάνο, αρχίζει η Πασπαλά με την υπέροχη φωνή της να τραγουδά το μικρό αριστούργημα του Μάνου Χατζιδάκι… ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΜΑΓΙΚΗΗΗΗ …και με τον Άγη έχουμε μείνει μαγεμένοι, όταν ξαφνικά με θόρυβο ανοίγει η πόρτα του θεάτρου και μπαίνει ο κ.Θάνος δυστυχώς σε αμαξίδιο μαζί με μια κοπέλα που τον βοηθούσε. Πριν προλάβουμε να πούμε κάτι άρχιζε να φωνάζει…
_Φαράζη… τι τραγούδια είναι αυτά που παίζεις; Ξαφνιασμένοι κοιταχτήκαμε με τον Άγη και του λέμε:
_ κ.Θάνο δεν είναι σωστό να διακόπτουμε τους καλλιτέχνες στην πρόβα τους.
_Όχι σας παρακαλώ δεν πειράζει, λέει με ευγενικό τρόπο η Έλλη Πασπαλά.
_ Παίξε μου ρε Φαραζή ένα ζεϊμπέκικο, επιμένει ο κ.Θάνος.
Χωρίς κανείς μας να πει κουβέντα, αρχίζει ο Τάκης να παίζει την εισαγωγή του ΕΙΜΑΙ ΑΗΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ… χωρίς να ξέρει ότι αυτό ήταν το αγαπημένο τραγούδι του προέδρου μας.
Αμέσως ο κ.Θάνος σηκώνεται λες και τον κτύπησε ρεύμα! Κάνει πίσω το καροτσάκι και όρθιος και λεβέντης αρχίζει να ακολουθεί χωρίς μεγάλη ευστάθεια το ρυθμό του τραγουδιού που τραγουδούσε μοναδικά η Έλλη Πασπαλά.
Με τον Άγη ανησυχήσαμε μήπως πέσει και χτυπήσει ο πρόεδρος. Έτσι ανοίγοντας τα χέρια μας σαν φτερά γυρίζαμε κι εμείς γύρω του, σαν να χορεύαμε κι μαζί του ένα ιδιότυπο ζεμπέκικο για να τον προστατέψουμε.
Σαν θαύμα είδαμε τον κ.Θάνο να χορεύει με τόσο κέφι και πάθος. Χόρεψε με την ψυχή του , ενώ είχαμε καιρό να τον δούμε να περπατάει… Στο τέλος του χορού, μας αγκάλιασε και συγκινημένος χειροκρότησε ιπποτικά τον Φαραζή και την Πασπαλά, η οποία ήταν ιδιαίτερα συγκινημένη γιατί ο κ.Θάνος της θύμισε τον πατέρα της που είχε χάσει, όπως μου είπε μετά.
Κατέβηκαν από την εξέδρα τον αγκάλιασαν και συνέχισαν την πρόβα κανονικά. Όταν τελείωσαν βγήκαμε όλοι για λίγο έξω και βγάλαμε την φωτογραφία που βλέπετε!!!
Για καιρό μετά ο κ.Θάνος έλεγε σε φίλους και γνωστούς με τον αυθορμητισμό του:
_Βρε το πιστεύετε … έκανα παραγγελιά στην Πασπαλά και μου τραγούδησε Ζεμπέκικο!!!
Αυτός ήταν ο κ.Θάνος, ένας υπέροχος άνθρωπος με ψυχή μικρού παιδιού, που του οφείλουμε πολλά!!!