Φτάνει η παραμονή της Πρωτοχρονιάς …με την αδελφή μου την Σόφη μιλούσαμε και ο νους μας άρχισε να τρέχει πίσω στα παλιά τα χρόνια τότε που κάθε χρόνο μαζευόμασταν στο σπίτι μας στα Άνω Πατήσια στην Αθήνα! Συγγενείς , φίλοι, συμφοιτητές συγκάτοικοι όλοι μαζί…μια μεγάλη και χαρούμενη παρέα και ακούραστοι οικοδεσπότες οι γονείς μας!!!
Άλλοι ερχόντουσαν από νωρίς άλλοι ήθελαν να αλλάξει ο χρόνος σπίτι τους και μετά το ξημέρωναν μαζί μας…(Στην δεκαετία του 90 υπήρξε κι ένας καταπληκτικός Άγιος Βασίλης…ο Θείος Σταύρος..αλλά αυτό θα γίνει άλλη ιστορία)…και μετά ξεκινούσε το χαρτάκι…21 ή 31…με δύο τράπουλες…λόγω των πολλών παιχτών.Μάνα έκανε πάντα πρώτος ο πατέρας με ύφος επαγγελματία παίχτη…και ας ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που έπιανε χαρτιά στα χέρια του…μόνο μια φορά το χρόνο!!!
Στις 12 άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση…και όλοι μαζί τραγουδούσαμε το πάει ο παλιός ο χρόνος…γεμάτοι αισιοδοξία για το νέο έτος…ενώ οι ανυπόμονοι κρατούσαν κιόλας την πράσινη τσόχα…πριν ακόμα βρεθεί ο τυχερός για το φλουρί της Βασιλόπιτας!!!!
Ούτε κλαμπ ούτε νταμπλ ντοτ…ούτε συναυλίες και γιορτές στις πλατείες μπορούσαν να περάσουν απ το μυαλό μας τότε…νιώθαμε υπέροχα που ήμασταν όλοι μαζί εκεί αγαπημένοι. Κάποιοι χανόντουσαν για λίγο στο τηλέφωνο…μόνο σταθερό υπήρχε τότε… για κάποιο κρυφό ρομαντικό τηλεφώνημα με την αλλαγή του χρόνου στα φοιτητικά μας χρόνια ή για επικοινωνία με κάποιους συγγενείς που ήσαν μακριά!!!
Άρχιζε το παιχνίδι!!! Σαν παιδιά κοιτούσαμε μόνο…μετά μεγαλώσαμε και μας έβγαλαν φύλλο…Αγωνία…κρυφά φύλλα…γέλια…ιδρώτας μέχρι να γυρίσει το φύλλο…πειράγματα …κόντρες…μπλόφες…χαρά και ένταση…απογοήτευση και πόνος ευτυχώς μόνο για λίγο…μετά γέλιο και αστεία για αυτούς που κερδίζουν στην αγάπη και άντε ένας ακόμα γύρος …κι άλλος…κι άλλος…διαφορετικές ηλικίες…διαφορετικοί άνθρωποι και χαρακτήρες…κι όμως δεν μαλώσαμε ποτέ…
Η βραδιά τελείωνε με το ξημέρωμα…κι αφού γκρίνιαζαν κάποιες σύζυγοι
τους χαμένους στο χαρτί άντρες τους…ενώ χαμογελούσαν όλο περηφάνια
κάποιες κυρίες που οι σύζυγοι ήσαν οι νικητές της βραδιάς!!! Κάποιοι
έφευγαν για το σπιτάκι τους και κάποιοι άναβαν κι ένα κερί στις
εκκλησίες της γειτονιάς!!! Ας είναι όλοι τους καλά…αν και κάποιοι από
αυτό το καρέ μας βλέπουν κιόλας από ψηλά!!!
Όλα αυτά έως το 1999…ποτέ η
Πρωτοχρονιά δεν ήταν η ίδια χωρίς τον πατέρα…κι ας κάναμε φιλότιμες
προσπάθειες να το επαναλάβουμε!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
2019 ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ