Μέσα στις πολλές δουλειές που έκανε ο
πατέρας μου για να μας μεγαλώσει και να τα βγάλει πέρα με τα γραμμάτια
για το σπίτι της Αθήνας ήταν και η κατασκευή χαρταετών.
Πρέπει να ήταν 1978 ή 1979… όταν ο πατέρας
γνώρισε κάποιον έμπορο στο βιβλιοπωλείο που του έβαλε την ιδέα να του
φτιάξουμε πολλούς χαρταετούς. Αυτός θα τους αγόραζε από εμάς σε καλή
τιμή!!!
Αμέσως στήθηκε μια οικογενειακή οικοτεχνία!!! Ο πατέρας παράγγειλε από έναν φίλο του
ξυλουργό εκατοντάδες σκελετούς (πηχάκια) από τρία ξύλα με ένα καρφάκι
στην μέση. Ανοίγαμε τα πηχάκια, περνούσαμε τον σπάγκο γύρω γύρω, ενώναμε
χρωματιστά φύλλα από τσιγαρόχαρτο, τους βάζαμε αλευρόκολλα και έτοιμος ο
χαρταετός. Μετά σειρά είχαν τα ζύγια και οι ουρές από φούντες δεμένες
σε σπάγκο!!! ¨Έναν ολόκληρο χειμώνα φτιάχναμε χαρταετούς!
Ήρθε η ώρα της πώλησης. Πράγματι εμφανίστηκε ο κύριος που θα αγόραζε
τους χαρταετούς …αλλά μόλις τους φόρτωσε στο φορτηγό του, έδωσε ψίχουλα
στον πατέρα και ανέβηκε να φύγει!!!
_ Κατέβασέ τους τώρα αμέσως…φώναξε αγριεμένος ο πατέρας με ύφος που δεν σου άφηνε περιθώριο!!!
Αυτός αναγκάστηκε να το κάνει βρίζοντας και γελώντας …σάρκαζε …να δω τι
θα τους κάνετε τόσους χαρταετούς!!! Δεν ήξερε όμως με ποιον είχε
μπλέξει!!
Πράγματι ο πατέρας μας δεν τα έβαλε κάτω! Τα επόμενα 5 με 6 χρόνια
πουλούσαμε χαρταετούς!!! Αρκετούς τους πουλήσαμε στο βιβλιοπωλείο μας,
αλλά τους πιο πολλούς σταματημένοι δίπλα σε βενζινάδικα και Πάρκινγκ
στην Αθηνών –Λαμίας ή στο Γαλάτσι στου Φιλοπάππου και αλλού, με το παλιό
μας MOSCOVIC 1500 το πρώτο μας Ι.Χ ντυμένο με χαρταετούς και ουρές,
στολισμένο με τα καλά του να διαλαλεί κι αυτό μαζί μας την πραμάτεια
μας!!!
Μπορεί τότε να ντρεπόμουν λίγο ειδικά άμα σταματούσε κάποιος γνωστός
αλλά ο πατέρας μου το έλεγε συνέχεια…παιδί μου η δουλειά δεν είναι
ντροπή!!!
Τελικά βγάλαμε καλά λεφτά από τους αετούς , αλλά δεν το ξανάκανε μετά
όταν τέλειωσαν οι πρώτοι αετοί. Για μένα όμως θα αποτελεί μια από τις
πιο δυνατές παιδικές αναμνήσεις δίπλα στον πατέρα μου!!!